In het kort
- Soort: Waterjuffers | Coenagrionidae
- Namen: (NL) Dwergjuffer | (LA) Nehalennia speciosa | (EN) Sedgling
- Vliegtijd: Mei t/m augustus, piek in juni.
- Habitat: De Dwergjuffer leeft in zeer specifieke mesotrofe zeggenmoerassen, en petgaten, vaak met veenmos en een dichte groei van lisdodde, zegge en veenpluis. Het zijn zeer schuwe plekken met weinig tot geen verstoring.
- Status: Verdwenen (NL) | Zeer zeldzaam (EU)
- Voorkomen: In Nederland is de Dwergjuffer helaas verdwenen (uitgestorven). Is herontdekt in 2016. Internationaal komt de soort voor in verspreide populaties zoals Duitsland, Polen, Zwitserland en Oostenrijk.
Korte omschrijving:
De Dwergjuffer (Nehalennia speciosa) is met zijn lengte van slechts 20-25 mm de kleinste libel van Europa. Het is een tere en zeer slanke waterjuffer met een metaalachtig groene tot bronskleurige bovenkant en een helderblauwe onderkant, vooral aan het achterlijf. Door zijn geringe formaat en schuwe gedrag is hij lastig te vinden, zelfs in gebieden waar hij voorkomt. Een zeer zeldzame en kwetsbare soort die afhankelijk is van specifieke, ongestoorde moerasbiotopen.
Fotografie van de Dwergjuffer
De Dwergjuffer is vanwege zijn geringe formaat en schuwe gedrag een bijzonder uitdagend, maar lonend, fotografieobject. Helaas is de soort in Nederland uitgestorven, wat betekent dat je voor deze prachtige waterjuffer naar specifieke locaties in andere delen van Europa moet reizen, zoals Oost-Duitsland of Polen, waar nog vitale populaties te vinden zijn.
Door hun kleine formaat is een goede macro-uitrusting essentieel. Ze verblijven vaak diep in de vegetatie, dicht bij het wateroppervlak. Geduld en een rustige benadering zijn cruciaal. Probeer ze in de vroege ochtend te vinden wanneer ze nog inactief zijn door de koelte. Dit biedt de beste kansen voor close-ups zonder dat ze wegvliegen.
Zoals te lezen in mijn blog, 'Vakantie Slovenie en Italie', kan het vinden van zeldzame soorten zoals de Dwergjuffer een avontuur op zich zijn. De uitdaging om ze te spotten en vervolgens te fotograferen in hun natuurlijke habitat maakt de beloning des te groter. Let op details zoals de helderblauwe onderkant en de metaalglans van het lichaam. Goed licht, bij voorkeur diffuus, helpt om de subtiele kleuren en structuren goed vast te leggen.
Door hun schuilgedrag in dichte vegetatie, is het vaak een kwestie van langzaam en voorzichtig de rietkragen of veenmosbedden afspeuren. Zodra je er een vindt, neem dan de tijd. Snelheid en abrupte bewegingen zullen ze direct doen vluchten.
